Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quid iudicant sensus? Duo Reges: constructio interrete. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Summus dolor plures dies manere non potest?
Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Hic ambiguo ludimur. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quid vero?
Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Cur iustitia laudatur? Dat enim intervalla et relaxat.
Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Laboro autem non sine causa; Ego vero isti, inquam, permitto. Quae cum dixisset, finem ille. Non potes, nisi retexueris illa. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
- Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem.
- Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni;
- Istic sum, inquit.
- At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus.
- Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum.
Non potes, nisi retexueris illa. Quod iam a me expectare noli. Eaedem res maneant alio modo. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;
- Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est;
- Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis.
Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? At hoc in eo M. Ergo, inquit, tibi Q.
Quarum adeo omnium sententia pronuntiabit primum de voluptate nihil esse ei loci, non modo ut sola ponatur in summi boni sede, quam quaerimus, sed ne illo quidem modo, ut ad honestatem applicetur.
